ေဃာသကသူေဌး ေမာင္ႏွံ

ေကာသမၺီသူေဌးႀကီးသည္ ေသအံ႔ဆဲဆဲ ျဖစ္ေနခိုက္မွာပင္ ေဃာသကအေပၚ မလိုမုန္းထားရွိေနသည္။ မိမိေသ ဆံုးပါက ေဃာသက အေမြရမည္စိုးသျဖင့္ တပည့္တေယာက္ကို လႊတ္၍ ေဃာသကသူေဌး ဇနီးေမာင္ႏွံအား ေခၚေစသည္။

ေဃာသက၏ မယားကား လိမၼာ၍ ဉာဏ္ထက္ျမက္သူ ျဖစ္သည္။ သူသည္ သူေဌးႀကီး၏ အၾကံကို ရိပ္မိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေခၚလာသူအား ေမာင္ႀကီး-သူေဌးႀကီး၏ေရာဂါ မည္သို႔အေျခအေန ရွိပါသနည္း-ဟု ေမး၏။ ထိုသူက သူေဌးႀကီး၏ ေရာဂါကား ျပင္းလွသည္။ သို႔ေသာ္ အစာ၀င္ပါေသးသည္-ဟု ဆို၏။ ဤတြင္ ေဃာသက၏မယားသည္ ထိုသူအား ေခတၱဆိုင္းငံ႔ပါဦး-ဟုဆိုကာ မျပန္ေစဘဲ ေကၽြးေမြးျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ ထားသည္။

သူေဌးႀကီးသည္ ေစလႊတ္ေသာ တပည့္လည္း ျပန္ေရာက္မလာ။ ေဃာသကလည္း ေပၚမလာသျဖင့္ ဒုတိယတပည့္ကို ေစလႊတ္ျပန္သည္။ ထိုဒုတိယတပည့္ကိုလည္း ေဃာသက၏ မယားက သူေဌးႀကီး၏ ေရာဂါအေျခအေနကို ေမးျမန္းျပန္သည္။ ထိုသူက အရွင္မ-သူေဌးႀကီး၏ ေရာဂါ အလြန္သည္းေနျပီ၊ အစာမ၀င္ဘဲ ေသအံ႔ဆဲဆဲ ျဖစ္ေနျပီ-ဟု ဆို၏။

ဤတြင္ ေဃာသက၏မယားသည္ ေဃာသကအား အေၾကာင္းစံုေျပာျပသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဃာသကႏွင့္အတူ ေကာသမၺီျမိဳ႔သို႔ လွည္းျဖင့္ လာခဲ့ၾကသည္။ လမ္းတြင္ ေဃာသက၏ မယားသည္ သူေဌးႀကီးထံေရာက္ေသာ္ မည္သို႔ျပဳမူရမည္ကို ေဃာသကအား မွာထားသည္။ သူျပဳမည့္အစီအစဥ္ကိုလည္း ေျပာထားသည္။

သူေဌးႀကီးထံေရာက္ေသာ္ ေဃာသက၏ မယားသည္ သူေဌးႀကီး လဲေလ်ာင္းေနရာ ဦးေခါင္းရင္းမွာ ထိုင္သည္။ ေဃာသကကိုမူ သူေဌးႀကီး၏ ေျခရင္း၌ ထိုင္ေစသည္။ မိမိတို႔၏ အေဖာ္တပည့္တို႔ကိုကား အိမ္ေရွ႔အိမ္ေနာက္၌ အေစာင့္ခ်ထားသည္။

သူေဌးႀကီးသည္ ေဃာသကကို ျမင္ေသာအခါ စာရင္းထိန္းကို ေခၚသည္။ မိမိပိုင္ပစၥည္းတို႔ကို ေမးသည္။ စာရင္းထိန္းက ကုေဋေလးဆယ္ေသာ ဥစၥာတို႔ႏွင့္တကြ အျခားသက္ရွိသက္မဲ့ ပစၥည္းမ်ားစာရင္းကို ေျပာျပသည္။ သူေဌးႀကီးသည္ ဤမွ်ေသာ ဥစၥာတို႔ကို ငါ့သား ေဃာသကအား ငါမေပးပါ-ဟုဆိုလိုပါလ်က္ မိန္းေမာေနသျဖင့္ ငါေပးပါ၏-ဟုဆိုမိသည္။ သို႔ဆိုမိသျဖင့္ စကားျပင္၍ ေျပာမည္ျပဳသည္။ ထိုအခါ ေဃာသကမယားက စကားျပင္၍ မေျပာႏိုင္ေအာင္ သူေဌးႀကီး၏ ရင္ဘတ္ေပၚ၀ယ္ ေခါင္းတင္၍ ငိုေၾကြးသည္။ ထိုအခိုက္မွာပင္ သူေဌးႀကီး ကြယ္လြန္သြားေလသည္။

ေကာသမၺီသူေဌးႀကီး ကြယ္လြန္ေၾကာင္းကို သက္ဆိုင္သူတို႔က ဥေတနမင္းႀကီးအား တင္ေလွ်ာက္ၾကသည္။ မင္းႀကီးလည္း ေဃာသကကို ေခၚယူသည္။ သင့္ဖခင္ သူေဌးႀကီး၏ အေမြကို ဆက္ခံခြင့္ေပးမည္-ဟု ေျပာဆို ကတိေပးလိုက္သည္။

ေဃာသကသည္ နန္းေတာ္သို႔လာစဥ္ လမ္းခရီး၌ ေတြ႔ရေသာ ေရအိုင္ငယ္မ်ားကို ကေလးသဖြယ္ ခုန္လႊား၍ လာခဲ့သည္။ အျပန္တြင္ကား မခုန္လႊားေတာ့။ လူႀကီးသဖြယ္ ဣေျႏၵရစြာျဖင့္ ေကြ႔ေရွာင္၍သြားသည္။ ဤအျခင္းအရာကို ဥေတနမင္းႀကီး သတိျပဳမိသြားသည္။ ေဃာသကအား ျပန္ေခၚ၍ အေၾကာင္းရင္းကို ေမးသည္။

ေဃာသကက အရွင္မင္းႀကီးက သူေဌးအရာေပးမည္ဟု ကတိေပးသျဖင့္ သူေဌးတို႔ဣေျႏၵႏွင့္အညီ တည္ျငိမ္စြာ သြားလာျခင္းျဖစ္ပါသည္-ဟူ၍ တင္ေလွ်ာက္သည္။ မင္းႀကီးလည္း ေဃာသက၏ စိတ္ထားကို ႏွစ္သက္ သြားသည္။ သူေဌးႀကီး၏ အေမြအားလံုးကို ခ်က္ခ်င္းေပးလိုက္သည္။ ေဃာသကသည္ သူေဌးႀကီးျဖစ္လာျပီး ေဃာသက၏ မယားလိမၼာသည္လည္း သူေဌးကေတာ္ႀကီး ျဖစ္လာေလသည္။

ေဃာသကသူေဌးသည္ သူေဌးကေတာ္ႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ား၏ ဖြင့္ဟေျပာဆိုခ်က္အရ ေကာသမၺီသူေဌးႀကီးက မိမိအားသတ္ရန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကံစည္ခဲ့သည္တို႔ကို သိရသည္။ ထိုအခါ မ်ားစြာ သံေ၀ဂရမိသည္။ ငါသည္ ကံထူးလွသျဖင့္ ေသေဘးမွ လြတ္ခဲ့ရသည္။ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ မေနသင့္၊ အသက္ရွင္ခိုက္ ကုသိုလ္ေကာင္း မႈမ်ားကို မေမ့မေလ်ာ့ျပဳမွ ေတာ္ေခ်မည္-ဟု ဆိုကာ ေန႔စဥ္ အသျပာတေထာင္ စြန္႔ၾကဲလွဴဒါန္းေလသည္။
( အပၸမာဒ၀ဂ္-သာမာ၀တီ၀တၳဳ)

ပညာရွိ လူယဥ္ေက်း
ေျမာင္းတူး ေရယူသမားတို႔သည္ (အလိုရွိရာသို႔) ေရကို ေဆာင္ယူကုန္၏။
ေလးသမားတို႔သည္ ျမားကို ေျဖာင့္ကုန္၏။
သစ္ေရြသမားတို႔သည္ (လိုတိုင္းရေအာင္) သစ္ကို ေရြကုန္၏။
ပညာရွိတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကို (ယဥ္ေက်းေအာင္) ဆံုးမကုန္၏။

(ဓမၼပဒ၊ ပ႑ိတ၀ဂ္၊ ပ႑ိတသာမေဏရ၀တၳဳ)

နတ္တို႔၏ အထြတ္အထိပ္ မာဃလုလင္
မာဃလုလင္သည္
(ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌) မေမ့မေလ်ာ့ျခင္းေၾကာင့္ နတ္တို႔၏ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္၏။
(ပညာရွိတို႔သည္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌) မေမ့မေလ်ာ့ျခင္းကို ခ်ီးမြမ္းကုန္၏။
(ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌) ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကို အခါခပ္သိမ္း ကဲ့ရဲ႔အပ္၏။
(ဓမၼပဒ၊ အပၸမာဒ၀ဂ္၊ မဃ၀တၳဳ)

၀န္ခံခ်က္= မဂၤလာသတင္းစဥ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္